ما از وحشت فراموش کردن دیگران است

که عکس آنها را به دیوار می کوبیم یا روی تاقچه می گذاریم ؛

یک وفاداری کاذب...

خود ما به عکس هایی که به دیوارهای اتاقمان می کوبیم

نگاه نمی کنیم ، یا خیلی به ندرت و تصادفا" نگاه میکنیم .

ما به حضور دائم و به چشم نیامدنی آن ها عادت می کنیم.

عکس،فقط برای مهمان است...

این را یادتان باشد که ذره ای در قلب ، بهتر از کوهی بر دیوار است .